Het Laatste Uur

In een open maar gestructureerd gesprek wordt het voor iedere aanwezige mogelijk gemaakt zich
ten aanzien van de overledene te laten kennen. Er is ruimte voor bijdragen die
zijn voorbereid maar het merendeel van hetgeen gedeeld wordt zal in het moment
en ter plekke ontstaan. Zodat iedereen in dit laatste uur een kan zijn met de
overledene, de familie en met alle anderen. Samenkomen wordt samenzijn.

Om dat te laten gebeuren is het niet voldoende iedereen het woord te geven of te gunnen, men
moet zich uitgenodigd en veilig voelen om deel te nemen in het gesprek.
Uitvaarten kennen doorgaans niet die veiligheid. Tradities en onbekendheid met
groepsdynamica zijn hier debet aan, regels ter plekke dwingen je in het gelid. En
angst om brokken te maken op een teer moment houdt je gevangen. Heel
begrijpelijk, ook jammer.

Sinds 2001 ontwikkel ik beroepshalve ontmoetingen tussen groepen mensen, sinds 2019 ook
ceremoniën bij huwelijken, en, nadat ik me terdege in rouw en troost heb
verdiept, nu klaar voor Het Laatste Uur. Ik zorg in Het Laatste Uur voor de
innerlijke verbinding, de onderlinge verbinding, de verbinding in het moment . Uitdrukkelijke in samenspraak met de
nabestaanden.

Ik ben doordrongen van de uniciteit van elk overlijden,

het is daarom dat het laatste uur van samenzijn met een dierbare niet mag sterven in een
lauwe troost maar voor ieder een diepe hartelijke herinnering moet waarborgen.

Sinds 2001 ontwikkel ik beroepshalve ontmoetingen tussen groepen mensen, sinds 2019 ook
ceremoniën bij huwelijken, en, nadat ik me terdege in rouw en troost heb
verdiept, nu klaar voor Het Laatste Uur. Ik zorg in Het Laatste Uur voor de
innerlijke verbinding, de onderlinge verbinding, de verbinding in het moment . Uitdrukkelijke in samenspraak met de
nabestaanden.

Ik ben doordrongen van de uniciteit van elk overlijden,

het is daarom dat het laatste uur van samenzijn met een dierbare niet mag sterven in een
lauwe troost maar voor ieder een diepe hartelijke herinnering moet waarborgen.